క్షనమొక్క స్వార్ధం అని చెప్పిందే నా జీవితం కాబటే కాలం ఆగక పరుగులు తిస్తుందే తనకై తాను..
ప్రపంచపు వేగం పెంచిందే నాలోని ఆవేదన..ఎట్టుగా శాంతి దాగిందే ముక్కలైన మానవత్వన...
భారంగా మదిలో కోపం.. సోఖంగా కళ్ళలో దైన్యం...ఎనో చేయాలి అన ఆలోచన..ఓటమే నాలోని భయ్యం
పరోక్షముగా పరులతో పయనం...సంకోచమైన నీ సాయం... చేరదిక్క ఏ హృదయం
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment